تمرکز قدرتمندنویسنده: تیبو موریس

“ آیا تابه‌حال برایتان پیش آمده است که به‌شکل مکرر وسایلی مانند کلید یا کارت بانکی‌تان را در خانه جا بگذارید؟ آیا مدام از این شاخه به آن شاخه می‌پرید؟ آیا تمرکز روی یک مسئله، مثلاً مطالعه‌ی یک کتاب یا گوش دادن به حرف‌های کسی که مقابلتان نشسته است برایتان جزو دشوارترین کارهای دنیاست؟ آیا اطرافیانتان از اشتباهات سهل‌انگارانه و تکرارشونده‌ی شما به ستوه آمده‌اند؟ آیا کوچک‌ترین سروصدایی حواس شما را از کاری که مشغول آن هستید پرت می‌کند؟ اگر چنین است، احتمالاً شما دچار مشکل عدم تمرکز هستید. مسئله‌ای که تیبو موریس در کتاب تمرکز قدرتمند به‌طور مفصل به آن می‌پردازد. اما جای هیچ نگرانی وجود ندارد. این عارضه پدیده‌ای بسیار رایج است که برای اغلب افراد به‌طور موقت و دوره‌ای اتفاق می‌افتد. خستگی مفرط، شلوغی و آشفتگی اوضاع ذهنی و حتی پایین و بالا شدن برخی از هورمون‌ها در بدن از جمله مهم‌ترین عواملی هستند که می‌توانند تمرکز فرد را مختل کنند. در بعضی موارد حاد، این پدیده ممکن است به‌حدی پیشرفت کند که به یک اختلال تبدیل شود؛ اختلالی که تنها با کمک گرفتن از روان‌درمانگر می‌توان آن را درمان کرد. اما برای بیشتر افراد این پدیده بدون نیاز به مراجعه به متخصص هم قابل پیشگیری است. در بسیاری از موارد می‌توان ریشه و منشأ عدم تمرکز را حدس زد. برای مثال، اگر در طول شب خواب ناکافی یا بی‌کیفیتی داشته باشید، یا در محل کارتان سروصدای نامتعارفی باشد، ممکن است تمرکز شما حین انجام دادن کارتان به هم بریزد. همچنین، برخی از تغییرات هورمونی و یا مصرف بعضی از داروها نیز می‌توانند جزو منشأهای فیزیکی این عارضه باشند. ”

از این مطمئنمنویسنده: اپرا وینفری

“ داستان جدیدی نیست، اما فکر می‌کنم، حداقل برای این کتاب، ارزش دارد که یک بار دیگر آن را تعریف کنم. سال 1998 بود و داشتم فیلم محبوب را در مصاحبه‌ی تلویزیونی زنده با جین سیسکِل، منتقد فیلم بزرگ شیکاگو سان‌تایمز، معرفی می‌کردم و همه‌چیز داشت خیلی آرام پیش می‌رفت تا اینکه اوضاع به هم پیچید. او پرسید: «بگو ببینم، از چی کاملاً مطمئنی؟» اولین بار نبود که مصاحبه می‌کردم. سال‌های سال در مصاحبه‌ها سئوال‌های ترسناکی مثل این را از من پرسیده بودند و هنوز هم می‌پرسند و معمولاً جوری نمی‌شود که هیچ کلمه‌ای برای پاسخ پیدا نکنم، اما باید بگویم جین موفق شده بود مرا گیر بیندازد. با من‌ومن و درحالی‌که می‌دانستم او به‌دنبال چیزی بزرگ‌تر، عمیق‌تر، پیچیده‌تر است، گفتم: «اوه،‌ درباره‌ی این فیلم؟» اما داشتم طفره می‌رفتم تا در ذهنم به پاسخی حداقل کمی منسجم برسم. اما او گفت: «نه، می‌دونی منظورم چیه؛ درباره‌ی خودت، زندگی‌ت، هرچی، همه‌چی...» «اوه، من مطمئنم که... اوه... مطمئنم که، جین، یه کم وقت می‌خوام که درباره‌اش بیشتر فکر کنم.» حالا شانزده سال گذشته و از آن موقع تا به‌حال خیلی به این پرسش فکر کرده‌ام، طوری‌که تبدیل به پرسش اساسی زندگی‌ام شده است: هر شب از خودم می‌پرسم دقیقاً‌ از چه مطمئن هستم. ”