نگاهی اجمالی به کتاب“ یاسمن خلیلی‌فرد در مجموعه داستان‌های فکرهای خصوصی سعی کرده تا به روابط و دغدغه آدم‌های امروزی بپردازد. او مشکلات جامعه مدرن را جان‌مایه‌ی داستان‌های این کتاب قرار داده است و در بیشتر داستان‌های این مجموعه می‌بینیم که طبقه‌ی متوسط جامعه چطور با گرفتاری‌ها و دغدغه‌هایی از جنس اجتماع امروز خود ما دست و پنجه نرم می‌کنند. خلیلی فرد در داستان‌های قبلی هم رویکرد اجتماعی خود را نشان داده است. او به زبانی ساده و صمیمی توانسته در این مجموعه هم مخاطب را با مردم جامعه آشناتر کند. به نوعی می‌توان گفت که این کتاب پلی است بین خواننده و جامعه. داستان‌های این مجموعه قهرمان‌پرور نیستند آن‌ها شخصیت‌هایی هستند از بین خود ما و مردمی که هر روز با آن‌ها مواجه هستیم. قصه‌هایشان ملموس و باورپذیر است و فاصله آن‌ها با ما بسیار کم است. فضاسازی و خلق شخصیت‌های این کتاب به عشق، نفرت، حسرت و ناکامی‌هایی گره خورده‌اند که مخاطب گاهی در معرض قضاوت و گاهی با همدردی در انتظار سرنوشت آن‌هاست. یکی دیگر از نکاتی که خواننده را برای انتخاب این کتاب مجاب می‌کند تقابل شخصیت‌های این داستان‌ها با اصول و سنت‌هاست که در نوع خود با مهارت و ریزبینی نوشته شده است. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ سخن گفتن از تحولات سیاسی-اجتماعی قرن بیستم بدون استفاده از نظریات هانا آرنت ممکن نیست. او از بزرگترین فیلسوفان قرن بیستم بود که توجه ویژه‌ای به جریان‌های فاشیسم و تمامیت‌خواهی داشت و کوشش‌هایش به خلق شاهکاری مانند «آیشمن در اورشلیم» منجر شد. استقبال گسترده از این اثر باعث شهرت آرنت به‌عنوان تحلیل‌گر آلمان نازیسم شد اما این اندیشمند به چیستی چنین حکومت‌هایی نیز علاقه‌مند بود. او در کتاب صوتی توتالیتاریسم چگونگی شکل‌گیری و گسترش یک دولت تمامیت‌خواه را مورد بررسی قرار داده و نسبت به ظهور حکومت‌های مشابه در آینده هشدار می‌دهد.
این اثر بخش پایانی کتاب عناصر و خاستگاه‌های حاکمیت توتالیتر است که پیشتر توسط نشر ثالث به چاپ رسیده. بخش‌های دیگر کتاب «یهودستیزی» و «امپریالیسم» نام دارند اما قسمت سوم -که به‌صورت تک جلد انگلیسی نیز منتشر شده- توتالیتاریسم نام دارد و هم‌اکنون با ترجمه‌ی محسن ثلاثی در دسترس شما قرار دارد. جالب است بدانید نسخه اولیه این کتاب در سال 1949 یعنی سه سال پس از سقوط حکومت نازی و پیش از مرگ استالین نوشته شد اما به‌دلیل تحولات اجتماعی-سیاسی جاری انتشار نیافت. هانا آرنت سرانجام در سال 1951، زمانی که جهان به ذره‌ای ثبات رسید و اسناد وقایع تاریخی در دسترس مگان قرار گرفت آن را منتشر کرد. ”