نگاهی اجمالی به کتاب“ شاید بسیاری از ما فکر کنیم که «قانون» و «قاعده» تنها مربوط به کلاس‌های حقوق و جلسات دادگاه است. البته ممکن است برخی از ما فراتر از این‌ها بیندیشیم و باور داشته باشیم که علاوه‌بر جامعه و زندگی اجتماعی، دنیای طبیعت هم قوانین خود را دارد. ممکن است همین حالا که این سطور را می‌خوانید با خود بگویید انواع بازی‌ها و حتی رفت‌وآمد در اماکن عمومی هم قواعد خود را دارند؛ اما کمتر کسی ممکن است در این لحظه به قوانین دنیای روح بیندیشد! باید گفت تمام کتاب‌های آسمانی و آموزه‌‌های دینی طی قرن‌ها تلاش کرده‌اند ما را از قواعد روحانی آگاه کنند؛ بااین‌وجود چه چیزی باعث می‌شود تا این حد از معنویت فاصله بگیریم که مفهومی مثل «قواعد روحانی» برایمان بیگانه باشد؟ دایانا کوپر با نگارش کتاب صوتی 35 قانون روحانی شما را با معنویت آشتی داده و درهای جدیدی از خداشناسی و خودشناسی را به رویتان می‌گشاید. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ در این کتاب اظهار نظرهای دریابندری درباره موضوعات مختلف اعم از فراز و فرودهای زندگی شخصی وی از جمله حضورش در موسسه انتشارات فرانکلین و فراز و نشیب فعالیت این موسسه، نگاه او به مقوله ترجمه و مهمترین ترجمه هایی که از وی و در روزگار وی منتشر شده است درج شده است. در کنار این مساله نگاه او به بایدها و نبایدهای زبان فارسی، داستان نویسی طنز و سینما نیز درج شده است. از مهمترین نویسندگانی که دریابندری در این کتاب به اظهار نظر درباره آنها پرداخته است می توان به دهخدا، جمالزاده، هدایت، چوبک، آل احمد، گلستان و علی محمد افغانی اشاره کرد.
وی در بخشی از این کتاب درباره نثر جلال آل احمد می گوید: من با نثر مقاله های جلال آل احمد هیچ موافق نیستم. یعنی نثری که در مقاله هایش می بینید، چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به اصطلاح چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به چیزی نیست که آدم آرزومند همه مثل آن بنویسند. شما تصور کنید که اکر نویسندگان ما بخواهند ادای آل احمد را در بیاورند به کلی چیز بی خودی می شود. البته یادم هست که خودش هم در جایی گفته بود این طرز خرف زدن را از یک نویسنده فرانسوی یاد گرفته. یعنی در واقع ادای او را در آورده. سلین، خیال می کنم. به هر حال زمانی از سبک آل احمد که معروف است، دو سه نفری تقلید می کردند ولی همه آنها پی کارشان رفته اند. یعنی الان دیگر کسی به نثر آل احمد توجهی ندارد. این خیلی طبیعی است. برای اینکه نثر مقاله های او نثر فارسی پاکیزه درست و حسابی نبود. به اصطلاح من درآوردی بود. اما به نظر من نثر داستان های آل احمد شایان توجه است. ”