نگاهی اجمالی به کتاب“ اسکار فلدمن، نقاش اهل نیویورک و متعلق به نسل افسانه ای دهه های چهل و پنجاه میلادی بود. اما او برخلاف نقاشی های انتزاعی پولاک و روتکو، فقط به یک موضوع می پرداخت. با مرگ اسکار در سال 2001، همسرش آبیگیل، پسری مبتلا به اوتیسم و خواهرش ماکسین[که خودش یک نقاش انتزاعی شناخته شده بود]مجبور می شوند بدون او به زندگی ادامه دهند. چیزی که هیچ کس از آن اطلاعی ندارد، این است که اسکار، زندگی ای کاملا مخفی به همراه معشوقه ی دیرینه اش، تدی سنت کلود، و دخترهای دوقلویشان در بروکلین داشته است. تدی در جایی از داستان درباره ی اسکار می گوید: «نمی توانست بدون زنی در کنارش زندگی کند. این موضوع برای او، مثل آب برای گیاه بود.» اکنون دو عکاس، برای پوشش خبری زندگی اسکار فلدمن با هم رقابت می کنند و آبیگیل، ماکسین و تدی، شانس این را دارند که از زندگی و تجارب شخصی شان با اسکار، سخن بگویند. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ زبان جلال برجس در این اثر تمام و کمال شاعرانه است. او چه از خیالات عاشقانه‌ی مردی تنها درباره‌ی زن ایده‌آلش سخن بگوید و چه از فساد اداری مملکت، کلمات را چنان موزون به کار می‌گیرد که گویی در حال شنیدن افسانه‌های هزارویک شب هستید. ابراهیم البته شخصیتی مدرن است که به‌خوبی از شیوه‌های کار با اینترنت - مخصوصا در شکل‌های پیشرفته‌تر یعنی هک سایت‌ها- آگاهی دارد، اما برای آنچه در ذهن او می‌گذرد نمی‌توان تاریخی تعیین کرد. ادراکات غریب ابراهیم بدون شک ماهیت اسکیزوفرنی دارد و همین ویژگی برگ برنده‌ی رمان است زیرا این بیماری روانی حاد علاوه بر وراثت، ریشه‌هایی اجتماعی-اقتصادی نیز دارد. ”