ذننویسنده: شون میو ماسه یو
“ شما به دیدن معبد یا زیارتگاهی در شهری باستانی می‌روید و به باغ‌های آرامش نگاهی می‌اندازید. با بالا رفتن از کوهی خیسِ عرق می‌شوید و از چشم‌انداز گسترده‌ای که از قله می‌بینید لذت می‌برید. و در برابر دریای آبی کریستالی می‌ایستید و درست به افق خیره می‌شوید. آیا تاکنون این شادابی را، در چنین لحظه‌ای فوق‌العاده، که از شتاب و جنب‌و‌جوش هر روز? زندگی جدا هستید، تجربه کرده‌اید؟ قلب شما احساس سبکی می‌کند و انرژی‌ای گرم در سرتاسر بدنتان جریان می‌یابد. نگرانی و استرس زندگی روزانه در لحظه‌ای ناپدید می‌شود و به راستی می‌توانید زنده بودن خودتان را در این لحظه حس کنید. امروزه، خیلی از مردم جایگاهشان را از دست داده‌اند ــ آن‌ها نگران و سرگردانند که چگونه زندگی کنند. به همین دلیل در تلاش برای تنظیم تعادل روانی خود، دنبال چیزی فوق‌العاده می‌گردند. اما صبر کنید، حتی زمانی که دکم? تنظیم را فشار داده‌اید باز هم آن چیز فوق‌العاده بیرون از هر روز باقی می‌ماند. وقتی که به زندگی عادی‌تان باز می‌گردید، استرس در وجودتان انباشته می‌شود و ذهنتان فرسوده می‌شود. حس می‌کنید باری بر دوشتان دارید و دوباره در صدد یافتن آن فوق‌العاده بر می‌آیید. آیا این چرخ? پایان‌ناپذیر آشنا به نظر نمی‌رسد؟ ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ عنوان «مزه‌شناس» چه گوش‌نواز است. به زبان که می‌آید، قدری طعم خوش دارد. اگر بخواهید به زبان خودمانی توضیحش دهید، کم و بیش می‌شود این: کسی که عاشق خوردن باشد.
جوزیه که یک سرمایه‌دار تمام عیار است و سرمایه‌اش هیچ حد و مرزی ندارد، برای این‌که عاشق غذا خوردن است و به خاطر شکم‌پرستی‌‌اش در این راه خبره‌ای تمام‌عیار شده و به مقام عالی مزه‌شناس دست یافته است!
لو وِنفو که از جوانان حاضر در صف انقلاب کمونیستی چین بوده، داستان بزرگ‌ترین نقطه عطف تاریخ معاصر چین را از دل و زبان مردم کوچه و خیابان روایت می‌کند.
مزه‌شناس داستانی صادقانه و روایتگر انقلابی سخت همچون تمام انقلاب‌های دنیاست،
انقلاب‌هایی که سخت‌اند، اما قصه‌هایی به نرمی و همگونی زندگی روزمره با خود دارند؛ قصه ایده‌های مشترک و افکار متناقض، قصه صعود و سقوط، قصه تغییر و سکون.
رمان مزه‌شناس، یکی از آثار فاخر ادبیات معاصر چین به شمار می‌رود. این رمان علاوه بر این‌که راهنمای بسیار خوبی برای آشنایی با رسوم و فرهنگ چین است، بخش بسیار مهمی از تاریخ معاصر آن کشور را بی هیچ اغماضی روایت می‌کند. ”