سقلمهنویسنده: ریچارد تیلر
“ با گسترش علم، فناوری و امکانات زندگی، انتخاب‌های مردم در هر زمینه‌ای روز به روز بیشتر شده است. گستره‌ای که در بعضی موارد به‌جای راحتی و آسایش، به دغدغه‌ی فکری برای انتخاب تبدیل می‌شود. این دغدغه سیاست‌مداران را در تصمیمات کلان اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و اداره‌ی جامعه درگیر کرده است. همچنین باعث سردرگمی مردم در انتخاب‌ها و تصمیم‌گیری‌های روزمره‌شان شده است. تیلر و سانستین در کتاب سقلمه با شرح نظریه‌ی اقتصادِ رفتاری، تصمیم‌گیری درست را برای دولت‌مردان و مردم عادی قابل دسترس کرده‌اند.
تیلر و سانستین معتقدند مردم به شکل فکر شده و براساس منفعت شخصی، تصمیم‌گیری نمی‌کنند. بلکه به دلیل نداشتن آگاهی لازم و ناتوانی در کنترل رفتارهای شخصی، دست به انتخاب‌های اشتباه می‌زنند. انتخاب‌هایی که در مقیاس بزرگ به اقتصاد جامعه آسیب می‌زند. آن‌ها در کتاب سقلمه با استفاده از علم روانشناسی، آمارهای جامعه‌شناسی و علوم اجتماعی سعی می‌کنند تا اقتصاد رفتاری و علم انتخاب درست را میان مردم جا بیاندازند.
نظریه‌های مطرح شده در کتاب، به کاخ سفید راه یافت و سیاست‌مداران آمریکایی را به تغییر برنامه‌های اقتصادی واداشت. تغییری که صندوق بازنشستگی مردم را متحول کرد و باعث شد اموال مردم آمریکا در دوران بازنشستگی چند برابر شود. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ رمان آناکارنینا نوشته‌ی لی‌یو تولستوی، نویسنده‌ی روس است و سروش حبیبی آن را به فارسی برگردانده است. این کتاب برای اولین بار در سال 1878 به چاپ رسید و خود تولستوی آن را اولین کتاب واقعی خود می‌دانست. آناکارنینا رمان پیچیده‌ای است که بیش از دوازده شخصیت اصلی دارد. موضوع رمان در مورد خیانت، ایمان، خانواده، جامعهی اشرافی روسیه، ازدواج، آرزو و زندگی روستایی است. داستان در مورد رابطه‌ی خارج از ازدواج آنا با افسری جوان به نام ورونسکی است. این رابطه رسوایی زیادی برای هر دو به همراه می‌آورد و بیشتر موجب فروپاشی روابط و زندگی آنا می‌شود. یکی از اصلی‌ترین مضامین رمان این است که: «هیچ‌کس نمی‌تواند شادی خود را بر روی درد و رنج شخص دیگر بنا نهد.» به گفته‌ی بسیاری، شخصیت لوین در رمان درست مانند شخصیت اصلی تولستوی است. انگار که نویسنده عقاید خود را از زبان این شخصیت به مخاطب عرضه می‌کند. از طرفی نام تولستوی لی‌یو است و نام خانوادگی روسی لوین هم‌معنا با لی‌یو است. لوین از کیتی به همان روشی خواستگاری می‌کند که تولستوی از سوفیا (همسرش) خواستگاری کرده است. هم‌اکنون تولستوی را به عنوان نویسنده‌ای مشهور می‌شناسند؛ اما او در دوران خود یک مبدع بزرگ در زمینه‌ی نویسندگی بود. استفاده از مونولوگ درونی امروز شاید امری عادی باشد؛ اما خود تولستوی برای اولین بار در رمان آناکارنینا از آن استفاده کرد. روشی که باعث می‌شود شخصیت‌ها بدون واسطه در مورد افکار و احساسات خود صحبت کنند. نویسنده‌های پیشین مانند شکسپیر در نمایشنامه‌ها از این روش استفاده می‌کردند؛ اما هیچ‌گاه در رمان‌ها از آن استفاده نشده بود. مونولوگ درونی باعث همدلی زیاد مخاطب با شخصیت می‌شود و باعث می‌شود از نزدیک انگیزه‌های شخص را درک کنیم. ”