نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب آرامش در پرتو ایمان نوشته‌ی کشیش مشهور جوئل آستین است. این کتاب دارای 31 کلام معجزه‌گر برای کامیابی در زندگی است. در واقع این کتاب شامل 31 پاراگراف است که به عنوان فصل در این کتاب آمده است. نویسنده در هر فصل قدت کلام را به کار گرفته و در جهت مکالمه با خود ایجاد انگیزه و ایمان در فرد آن را به کار می‌برد. خواندن مطالب این کتاب به شکلی است که گویی کتاب مناجات در دست گرفته‌اید و نیروی افکارتان را به کلمات تبدیل کرده‌اید و در نهایت این قدرت خاص به شما کمک می‌کند در زندگی به کامیابی برسید.
این کتاب در دسته کتاب‌های روانشناسی با موضوع مکالمه با خود، جنبه‌های مذهبی و مسیحیت قرار دارد و الهام‌بخش بسیاری از افراد در نگرش مثبت و تغییر افکار است. ساختار و تعداد فصل‌های کتاب به گونه‌ای است که می‌توانید از شروع ماه هر روز یکی از آن‌ها را بخوانید. هر فصل با عبارت تاکیدی «من ایمان دارم که ...» شروع شده است. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب «سیلمارلیون» نوشته جی.آر.آر. تالکین،جان رونالد روئل تالکین، (1973-14892) نویسنده و زبان‌شناس بریتانیایی است. از مشهورترین آثار او می‌توان به «ارباب حلقه‌ها» و «هابیت» اشاره کرد. کتاب سیلمارلیون، مجموعه‌ای از نوشته‌های تالکین است که داستانهای قبل از ارباب حلقه‌ها و دوران دو درخت را توضیح می‌دهد. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «آنک ارو، آن یکتا که در آردا او را ایلوواتار می‌نامند؛ و او نخست آینور را آفرید، قُدسیان را، که ثمره اندیشه‌اش بودند، و با او بودند پیش از آن‌که چیزهای دیگر در وجود آید. و او با آنان سخن گفت، نغمه‌های آهنگ را بر ایشان خواندن گرفت؛ و آینور در برابر وی خواندند، و او شاد بود. امّا زمانی دراز هر یک به تنهایی می‌خواندند، یا فقط تنی چند با هم، و باقی به آهنگ گوش می‌سپردند؛ چرا که هر یک تنها آن بخش از اندیشه ایلوواتار را درمی‌یافتند که خود نشأت گرفته از آن بودند، و با فهم برادران خویش می‌بالیدند، امّا به آهستگی. باری همچنان که به هم گوش می‌سپردند به تفاهمی ژرف‌تر رسیدند، و هم‌صدایی و همسازی‌شان فزون گشت. و چنین واقع شد که ایلوواتار جمله آینور را به نزد خویش فرا خواند و نغمه‌ای شگرف به ایشان باز نمود، و از چیزهایی بزرگ‌تر و شگفت‌تر از آنچه تا به‌اکنون آشکار گردانیده بود، پرده برگرفت؛ و شکوه آغاز و جلال انجامش آینور را مبهوت ساخت. چنان‌که ایلوواتار را نماز بردند و خاموش ماندند». ”