نگاهی اجمالی به کتاب“ زندگی‌های بسیاری دستخوش تغییراتی بزرگ شده‌اند تا برای شما الهام‌بخش باشند. لوئیز ال هی در کتاب صوتی اعجاز زندگی به سراغ مردان و زنانی در سراسر جهان رفته است که در زندگی خود معجزه را به‌چشم دیده‌اند و آن را تجربه کرده‌اند. او روایت‌های این افراد را از رویارویی با چیزی که جز معجزه نمی‌توان نامی روی آن گذاشت، برای شما در این کتاب بازگو می‌کند تا به شما نشان بدهد که معجزه فقط برای کتاب‌های آسمانی و قصه‌های تخیلی نیست.
«تندرستی و عناوین مربوط به آن»، «زندگی روزانه» و «احساسات و رفتار» عناوین سه بخش کلی کتاب صوتی اعجاز زندگی هستند که هریک فصل‌های مجزایی را در برمی‌گیرند. در هر فصل ماجراهایی واقعی و شگفت‌آور را که برای افراد معمولی اتفاق افتاده است، می‌شنویم و از خلال شنیدن این روایت‌هاست که رفته‌رفته به قدرت معجزه در زندگی ایمان می‌آوریم. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ در این کتاب اظهار نظرهای دریابندری درباره موضوعات مختلف اعم از فراز و فرودهای زندگی شخصی وی از جمله حضورش در موسسه انتشارات فرانکلین و فراز و نشیب فعالیت این موسسه، نگاه او به مقوله ترجمه و مهمترین ترجمه هایی که از وی و در روزگار وی منتشر شده است درج شده است. در کنار این مساله نگاه او به بایدها و نبایدهای زبان فارسی، داستان نویسی طنز و سینما نیز درج شده است. از مهمترین نویسندگانی که دریابندری در این کتاب به اظهار نظر درباره آنها پرداخته است می توان به دهخدا، جمالزاده، هدایت، چوبک، آل احمد، گلستان و علی محمد افغانی اشاره کرد.
وی در بخشی از این کتاب درباره نثر جلال آل احمد می گوید: من با نثر مقاله های جلال آل احمد هیچ موافق نیستم. یعنی نثری که در مقاله هایش می بینید، چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به اصطلاح چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به چیزی نیست که آدم آرزومند همه مثل آن بنویسند. شما تصور کنید که اکر نویسندگان ما بخواهند ادای آل احمد را در بیاورند به کلی چیز بی خودی می شود. البته یادم هست که خودش هم در جایی گفته بود این طرز خرف زدن را از یک نویسنده فرانسوی یاد گرفته. یعنی در واقع ادای او را در آورده. سلین، خیال می کنم. به هر حال زمانی از سبک آل احمد که معروف است، دو سه نفری تقلید می کردند ولی همه آنها پی کارشان رفته اند. یعنی الان دیگر کسی به نثر آل احمد توجهی ندارد. این خیلی طبیعی است. برای اینکه نثر مقاله های او نثر فارسی پاکیزه درست و حسابی نبود. به اصطلاح من درآوردی بود. اما به نظر من نثر داستان های آل احمد شایان توجه است. ”