نگاهی اجمالی به کتاب“ بسیاری از ما درست از لحظه‌ای که از خواب بیدار می‌شویم مورد هجوم انواع استرس‌ها قرار می‌گیریم. نکند به اتوبوس نرسم؟ اگر دیر برسم بخشی از حقوقم را در پایان ماه بابت تأخیر از دست می‌دهم. نکند کارم مورد رضایت کارفرمایم نباشد؟ با احساس گناه و عذاب وجدانی که والدینم به من منتقل می‌کنند چگونه کنار بیایم؟ لپتاپی که قرار بود هفته‌ی پیش بخرم سه میلیون گران‌تر شده؛ مابقی‌اش را از کجا جور کنم؟ با چکی که موعد پاس کردنش امروز است چه کار کنم؟ ماشین به خرج افتاده، هزینه‌هایش را از کجا فراهم کنم؟ اگر تا آخر ماه دخلم با خرجم نخواند از کی پول قرض بگیرم؟ هر کدام از ما در زندگی استرس‌ها و اضطراب‌های خودمان را داریم. برای برخی چالش‌های کاری بیشتر مضطرب‌کننده‌اند و برای عده‌ای دیگر تنش‌های درونی یا روابط فردی. اما ما چاره‌ای جز تلاش برای جان سالم به در بردن از زیر فشار این حجم از استرس نداریم. ما محکومیم که با ناملایمتی‌ها بجنگیم و زنده بمانیم و به موفقیت دست پیدا کنیم. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب مادام بوآری یکی از آثار شاخص گوستاو فلوبر، نویسنده‌ی فرانسوی است. مهستی بحرینی این کتاب را به فارسی برگردانده است. نوشتن این کتاب برای فلوبر پنج سال طول کشید و انگیزه‌اش برای نوشتن آن تنها پیشنهاد دوستانش بود. آن‌ها اثر قبلی فلوبر را خوانده بودند و موردپسندشان واقع نشده بود؛ بنابراین او را تشویق کردند در مورد یکی از اشخاصی که می‌شناسند یعنی «دلونه» داستان بنویسد. فلوبر هم این کار را انجام داد. دلونه در کتاب نقش دکتر را ایفا می‌کند و مادام بوآری همسر اوست. مادام بوآری مشهورترین کتاب گوستاو فلوبر است؛ اما خود فلوبر ترجیح می‌داد با آثار دیگرش او را بشناسند. آثاری مثل تربیت احساسات که از نظر اغلب منتقدان کتاب بسیار بزرگی است. شهرت مادام بوآری به این خاطر بود که برای اولین بار در مورد خیانت یک زن به همسرش نوشته شد و همان موقع هم مخالفان زیادی داشت. در این رمان ما تأثیر قصه‌های عاشقانه را بر ذهن و ایدئال‌های یک فرد می‌بینیم. مادام بواری قبل از آشنایی با همسرش رمان‌های عاشقانه‌ی بسیاری می‌خواند و همین قضیه تفکر او را در مورد ازدواج و هیجانات آن دگرگون کرده بود. او همان‌طور که زندگی در خانه‌ی پدری‌اش را ملال‌آور می‌دید، بعد از آن زندگی با همسرش که مرد بسیار سختکوش و تحصیلکرده‌ای بود، برایش ملال‌آور به نظر می‌رسید. او مرد رویاهایش را آرزو می‌کرد؛ کسی که حضور احساسی فوق‌العاده‌ای داشته باشد و او را به هیجان آورد و در عین حال همه‌جوره او را درک کند. بسیاری از بزرگانِ رمان‌نویسی مانند ماریو بارگاس یوسا، میلان کوندرا و جولین بارنز، این اثر را ستوده‌اند و آن را بزرگ‌ترین رمان نوشته‌شده تا به امروز می‌خوانند. ”