نگاهی اجمالی به کتاب“ کورت ونه گوت جونیور از معدود نویسندگان معاصر است که رمان‌هایش نه تنها در آمریکا بلکه در سراسر جهان با استقبال گسترده‌ای روبرو شده است. این نویسنده‌ی آمریکایی آلمانی‌الاصل علاوه بر نقد جامعه‌ی خویش تلاش می‌کند تا غیرانسانی بودن فجایعی همچون جنگ، بمب اتم، و فروپاشی نهاد خانواده را در دنیای معاصر با زبانی طنز بیان کند. از این‌رو، طنز ونه گوت هیچ حد و مرزی نمی‌شناسد و استقبال از آثار او در ایران نیز موید همین نکته است. در رمان‌های ونه گوت زبان و تأثیر آن در فهم واقعیت اهمیتی بیش از شخصیت‌پردازی و پیرنگ پیدا می‌کند که همین امر باعث می‌شود خواندن آثار ونه گوت تجربه‌ای تکرارناپذیر باشد. زمان لرزه که برای نخستین بار در سال 1997 در آمریکا به چاپ رسید آخرین اثر این نویسنده‌ی بزرگ دوران ماست. ونه گوت پس از این رمان رسماً اعلام کرد که دیگر رمانی نخواهد نوشت و این رمان نقطه‌ی پایان فعالیت‌های داستان‌نویسی‌اش خواهد بود. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب «سیلمارلیون» نوشته جی.آر.آر. تالکین،جان رونالد روئل تالکین، (1973-14892) نویسنده و زبان‌شناس بریتانیایی است. از مشهورترین آثار او می‌توان به «ارباب حلقه‌ها» و «هابیت» اشاره کرد. کتاب سیلمارلیون، مجموعه‌ای از نوشته‌های تالکین است که داستانهای قبل از ارباب حلقه‌ها و دوران دو درخت را توضیح می‌دهد. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «آنک ارو، آن یکتا که در آردا او را ایلوواتار می‌نامند؛ و او نخست آینور را آفرید، قُدسیان را، که ثمره اندیشه‌اش بودند، و با او بودند پیش از آن‌که چیزهای دیگر در وجود آید. و او با آنان سخن گفت، نغمه‌های آهنگ را بر ایشان خواندن گرفت؛ و آینور در برابر وی خواندند، و او شاد بود. امّا زمانی دراز هر یک به تنهایی می‌خواندند، یا فقط تنی چند با هم، و باقی به آهنگ گوش می‌سپردند؛ چرا که هر یک تنها آن بخش از اندیشه ایلوواتار را درمی‌یافتند که خود نشأت گرفته از آن بودند، و با فهم برادران خویش می‌بالیدند، امّا به آهستگی. باری همچنان که به هم گوش می‌سپردند به تفاهمی ژرف‌تر رسیدند، و هم‌صدایی و همسازی‌شان فزون گشت. و چنین واقع شد که ایلوواتار جمله آینور را به نزد خویش فرا خواند و نغمه‌ای شگرف به ایشان باز نمود، و از چیزهایی بزرگ‌تر و شگفت‌تر از آنچه تا به‌اکنون آشکار گردانیده بود، پرده برگرفت؛ و شکوه آغاز و جلال انجامش آینور را مبهوت ساخت. چنان‌که ایلوواتار را نماز بردند و خاموش ماندند». ”