نگاهی اجمالی به کتاب“ آیا از افسردگی روزافزون در رنج و عذاب به‌سر می‌برید؟ ادوارد بالمور کتاب صوتی ذهن ملتهب را برای شما نوشته است. او در این اثر که در زمره‌ی ده کتاب پرفروش ساندی تایمز لندن به شمار می‌رود، روشی بدیع و نو را برای مقابله با افسردگی در اختیار شما قرار می‌دهد.
در سراسر جهان، افراد بسیاری با پدیده‌ی افسردگی به‌عنوان معضلی بغرنج و پیچیده دست‌وپنجه نرم می‌کنند. با وجود این که روزبه‌روز موارد ابتلا به این عارضه در حال افزایشی معنادار و قابل‌توجه است، درمان آن در سه دهه‌ی اخیر تغییر چندانی نکرده است. بااین‌حال، ادوارد بالمور در کتاب صوتی ذهن ملتهب می‌کوشد رویکردی رادیکال و افقی تازه پیرامون درمان این مسئله‌ی جهان‌شمول در اختیار مخاطبان خود بگذارد.
ادوارد بولمور، استاد روان‌پزشکی دانشگاه کمبریج در این کتاب تأمل‌برانگیز، پیشرفت علمی جدیدی را درمورد ارتباط بین افسردگی و التهاب بدن و مغز آشکار می‌کند. او توضیح می‌دهد که اختلالات روانی می‌توانند در سیستم ایمنی بدن ریشه داشته باشند. او از رهگذر این ایده، انقلابی قریب‌الوقوع را در جهان روان‌پزشکی متصور است که مبتلایان به افسردگی می‌توانند با کمک آن چرخه‌های معیوب استرس، التهاب و افسردگی خود را از بین ببرند. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب پرونده بالتیمور برای نخستین بار در سال 2015 منتشر شد. کتاب پرونده بالتیمور ادامه‌ی کتاب «پرونده‌ی هری کبر» است. در این کتاب مارکوس گلدمن، رمان‌نویس جوان بعد از حدود پنجاه سال با داستانی متفاوت برگشته است. او اکنون عاشق شده است و مشغول نوشتن سومین رمانش است. گلدمن در کتاب پرونده‌ی بالتیمور غرق در خاطرات کودکی عشق زندگی‌اش می‌شود و داستان گروه پسرانی را شرح می‌دهد که بر اثر یک اتفاق، ناگهان زندگی‌شان غرق در دروغ و حسادت و خیانت به هم می‌ریزد.
یکی از نکات جذابی که ژوئل دیکر در نگارش کتاب پرونده بالتیمور رعایت کرده است، تکه تکه و شکسته نوشتن داستان است. این سبک نگارش در کتاب‌های معمایی بسیار رایج است و به رمز‌آلودتر شدن داستان کمک می‌کند؛ عدم پیروی از یک خط زمانی ثابت ذهن خوانندگان را گیج می‌کند و به جذابیت کتاب می‌افزاید. استفاده از این فرآیند در کتاب‌های «فاکنر» بسیار مشهود است. البته عدم پیروی از خط زمانی در داستان را نباید با جریان سیال ذهن اشتباه گرفت. در سبک نوشتاری جریان سیال ذهن، نویسنده خواننده را در یک لحظه در چند مکان قرار می‌دهد، در حالی‌که در کتاب پرونده‌ی بالتیمور، ژوئل دیکتر تنها بازه‌های زمانی مختلف را بدون هیچ ترتیبی روایت می‌کند. ”