تو بی‌نظیرینویسنده: ویکتوریا اوستین

“ چه کسی را بی‌نظیر می‌دانیم؟ آیا ممکن است در جواب به خودتان اشاره کنید؟ آیا خودتان را شخصیتی استثنائی می‌دانید؟ کتاب صوتی تو بی‌نظیری نوشته‌ی ویکتوریا اوستین به شما می‌گوید که تمام افراد می‌توانند پاسخی مناسب برای این سوال باشند، زیرا خداوند هر یک از ما را به شیوه‌ای متمایز و درخشان آفریده است. خداوند از روح خویش در وجود تک‌تک ما دمیده پس اغراق نیست اگر بگوییم هر شخص گوشه‌ای از ذات الهی را درون خویش دارد. ما ساخته و مخلوق اوییم، شکل‌گرفته توسط خردی بی‌نهایت که خوب می‌دانسته کدام نعمت را به بنده‌اش بخشیده و چه چیزی را از او دریغ کند. ممکن است با دیدن دیگری به داشته‌هایش غبطه بخوریم شاید هم برعکس، احساس غرور کنیم. مسئله‌ی مهم به یاد داشتن این نکته است که نقشه‌ی زندگی‌مان از قبل طراحی شده و تمام آنچه فراتر از اختیار ماست یک هدف دارد: بی‌نظیر بودن ما! ”

خاطرات پس از مرگ براس کوباسنویسنده: ماشادو دآسیس

“ معرفی کتاب خاطرات پس از مرگ براس کوباس ژواکیم ماریا ماشادو د آسیس (1908- 1839)، نویسنده برجسته برزیلی است. «خاطرات پس از مرگ براس کوباس» این‌گونه آغاز می‌شود: «من نویسنده‌ای فقید هستم اما نه به معنای آدمی که چیزی نوشته و حالا مرده بلکه به معنای آدمی که مرده و حالا دارد می‌نویسد». د آسیس، در ابتدا تصمیم می‌گیرد براس کوباس ماجرای خود را از مرگ خویش آغاز کند و از آخر به اول روایت کند. ماشادو د آسیس با این تمهید هشیارانه و بی‌مانند راوی این زندگی‌نامه را آزاد می‌گذارد تا فارغ از دغدغه‌های آدمی زنده، زندگی خود را روایت کند و روایت این زندگی فرصتی می‌شود تا نویسنده تیزبین و متفکر با زبانی آمیخته به طنزی شکاکانه زیر و بم وجود آدمی، عواطف و هیجانات، بلندپروازی‌ها و شکست‌ها و پیروزی‌های او را از کودکی تا دم مرگ پیش روی ما بگذارد و پرسش‌هایی ناگزیر را در ذهن‌مان بیدار کند. د آسیس با گذشتن از رومانتیسم و ناتورالیسم، راهی خاص برگزید و این راهی ا‌ست که در ادبیات جهان به نام خود او شناخته شده؛ هرچند تاثیر نویسندگانی چون لارنس استرن و زاویر دْ مستر بر آن انکارناپذیر است. برخی منتقدان سبک او را رئالیسم روانکاوانه نام نهاده‌اند. داستان‌های ماشادو روایتی است طنزآمیز، آکنده از تمسخر، شکاکانه و در عین حال با این تعمد که ماهیت داستانی روایت را به خواننده گوشزد کند. دنیای ماشادو سرشار از ابهام و عدم قطعیت است. در «خاطرات پس از مرگ براس کوباس»، راوی مرده ‌است و فارغ از داوری زندگان و از جایگاهی فراتر از ایشان زندگی خود را روایت می‌کند. ”