سقلمهنویسنده: ریچارد تیلر
“ با گسترش علم، فناوری و امکانات زندگی، انتخاب‌های مردم در هر زمینه‌ای روز به روز بیشتر شده است. گستره‌ای که در بعضی موارد به‌جای راحتی و آسایش، به دغدغه‌ی فکری برای انتخاب تبدیل می‌شود. این دغدغه سیاست‌مداران را در تصمیمات کلان اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و اداره‌ی جامعه درگیر کرده است. همچنین باعث سردرگمی مردم در انتخاب‌ها و تصمیم‌گیری‌های روزمره‌شان شده است. تیلر و سانستین در کتاب سقلمه با شرح نظریه‌ی اقتصادِ رفتاری، تصمیم‌گیری درست را برای دولت‌مردان و مردم عادی قابل دسترس کرده‌اند.
تیلر و سانستین معتقدند مردم به شکل فکر شده و براساس منفعت شخصی، تصمیم‌گیری نمی‌کنند. بلکه به دلیل نداشتن آگاهی لازم و ناتوانی در کنترل رفتارهای شخصی، دست به انتخاب‌های اشتباه می‌زنند. انتخاب‌هایی که در مقیاس بزرگ به اقتصاد جامعه آسیب می‌زند. آن‌ها در کتاب سقلمه با استفاده از علم روان‌شناسی، آمارهای جامعه‌شناسی و علوم اجتماعی سعی می‌کنند تا اقتصاد رفتاری و علم انتخاب درست را میان مردم جا بیاندازند.
نظریه‌های مطرح شده در کتاب، به کاخ سفید راه یافت و سیاست‌مداران آمریکایی را به تغییر برنامه‌های اقتصادی واداشت. تغییری که صندوق بازنشستگی مردم را متحول کرد و باعث شد اموال مردم آمریکا در دوران بازنشستگی چند برابر شود. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ «هری مورگان» پیرمرد ساده‌دلی است که سال‌ها ناخدا بوده و به ماهیگیری می‌پرداخته اما پس از برخورد با یک گردشگر ثروتمند زندگی‌اش زیرورو می‌شود. داستان از این قرار است که هری قایق خود را به مدت سه هفته در اختیار گردشگر می‌گذارد تا او نیز پس از استفاده از قایق مبلغی را به‌عنوان کرایه به هری بپردازد اما برخلاف انتظار، گردشگر پولی به او پرداخت نمی‌کند و اعتراض هری هم بی‌نتیجه می‌ماند. این ناخدای کهنه‌کار که به هر قیمتی شده باید از پس مخارج زندگی بربیاید، تصمیم می‌گیرد به کارهای غیرقانونی مانند قاچاق انسان، الکل و یا فراری دادن مارکسیست‌ها روی بیاورد. اینجاست که مخاطب از خود می‌پرسد: آیا انسانیت برای همیشه در مقابل نیازهای مادی رنگ باخته یا هری بار دیگر ارزش انسان بودن را در قبال پول و ثروت ثابت خواهد کرد؟
کتاب صوتی داشتن و نداشتن نخستین رمانی نیست که ارنست همینگوی، نویسنده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل، در آن از ارزش‌های انسانی برایتان می‌گوید. این نویسنده گاه در رمانی مانند «پیرمرد و دریا» زبان به ستایش اراده‌ی پایان‌ناپذیر آدمی می‌گشاید و گاهی هم در داستانی مانند کتاب پیش‌رو، مرثیه‌ای برای ارزش‌های ازدست‌رفته می‌خواند. ”