نگاهی اجمالی به کتاب“ داستان «ندای کوهستان» در 1952 در دهکده‌ای در افغانستان شروع می‌شود و تقریبا از همان ابتدا به شدت احساسات خواننده را درگیر می‌کند. محور اصلی کتاب داستان زندگی و روابط عبدالله، پسر 10 ساله و «پری»، خواهر سه ساله و تصمیم پدرشان برای فروختن پری به خانواده‌ای بی‌فرزند است و همین اتفاق سبب گره‌خوردن روایت‌های افراد مختلف در رمان حسینی می‌شود.
عبدالله که خواهرش پری را بسیار دوست دارد، او را از دست می‌دهد. پری به یک خانواده ثروتمند و بی‌فرزند واگذار می‌شود و حتی بعدها از افغانستان به پاریس می‌رود. اما عبدالله هیچ‌گاه او را فراموش نمی‌کند و البته خانواده‌اش درگیر ماجراهای مختلفی می‌شوند و خودش هم سر از کالیفرنیا در می‌آورد.
حسینی در این رمان از شگردهای جدید داستان‌نویسی بهره می‌گیرد و همین امر سبب شده رمان جدیدش نسبت به آثار دیگرش، «بادبادک‌باز» و «هزار خورشید تابان»، تا حدی متفاوت باشد.
ماجراهای این رمان طبق معمول داستان‌های خالد حسینی در افغانستان روی می‌دهد و نویسنده از روایت‌های تو در تو بهره می‌گیرد و راوی در مسیر داستان تغییر می‌کند.
خالد حسینی درباره مضمون رمانش می‌گوید:« من شنیده بودم که زمستان‌ها ایام سختی برای خانواده‌های افغان است. مردم بسیار نگران هستند و بچه‌هایشان را از دست می‌دهند. بنابراین با این پیش زمینه، ناگهان این تصویر با شفافیت و زلالی کامل و خاصی به نظرم آمد و با خودم گفتم که این مردمان که هستند؟ به کجا می‌روند؟
جواب سوال این است: پدری بیچاره و بی‌امید در راه کابل است تا یکی از بچه‌هایش را بفروشد و این نقطه اولیه یکی از داستان‌های متعدد این کتاب است. درد و رنج جدایی برادران و خواهران از هم، بر نسل‌های بعدی و حتی سراسر قاره‌ها هم تاثیر می‌گذارد. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ از سال‌های اشک و خون آزروث یادگارهای فراوانی بر جا مانده که گریم باتول، از شوم‌ترین آن‌هاست. این مکان نحس بعد از تراژدی‌های وحشتناکش چیزی بیش از بنایی شوم نبود، اما اهریمنان تخم شرارتی عظیم را در آن‌جا کاشته بودند که بوی متعنفش مشام هر خردمندی را می‌آزرد... . کتاب صوتی وارکرفت: شب اژدها نوشته‌ی ریچارد ای. ناک نیز شرح همین وقایع است، یکی از نفس‌گیرترین و دهشت‌بارترین فجایع آزروث.
گریم باتول مکانی است که فرزندانِ الکسترزا، اسیر اورک‌های پست شده بودند. روشی که این نژاد پست از اژدهایان برای اهداف شومشان استفاده می‌کردند مشمئزکننده بود؛ برترین موجودات آزروث مانند حیوانی رام به اورک‌ها خوش‌خدمتی می‌کردند، بی‌اراده مطیع آن‌ها بودند و گاه بلای جان هم‌نوعان خود می‌شدند... . اگرچه در نهایت گروهی متشکل از الف‌ها و جادوگران اژدهایان را آزاد کردند، اما گاه خبرهایی شوم از این کوه نفرین شده به گوش می‌رسید که اگر کراسوس را نادیده بگیریم، هیچ‌کس را نگران نمی‌ساخت. ”