پینگنویسنده: استوارت ایوری گلد
“ کتاب پینگ: قورباغه‌ای در جستجوی برکه‌ای جدید نوشته استوارت ایوری گلد، داستانی انگیزشی درباره خودباوری، غلبه بر سختی‌ها و موانع و ایجاد تغییر در زندگی است و به شما یاد می‌دهد برای اینکه زندگی بهتر و آینده‌ای روشن‌تر داشته باشید، باید تلاش کنید و ناامید نشوید.
پینگ داستانی ساده و الهام‌بخش درباره قورباغه‌ای است که به خاطر توانایی‌اش در انجام پرش‌های بلند، شهرت دارد. برکه‌ای که پینگ در آن زندگی می‌کند مدتی است کم آب شده به همین دلیل او می‌خواهد به جایی بهتر برود. او در میان راه با جغد آشنا می‌شود، پرنده‌ای که در حقیقت یک معلم با بصیرت است و از خرد و دانشش استفاده می‌کند تا پینگ را متقاعد کند قبل از رسیدن به مقصد یک سفر درونی و معنوی داشته باشد. در طول سفر همه‌چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود و این جغد و قورباغه هر دو با هم چالش‌های جدیدی را تجربه می‌کنند. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ در این کتاب اظهار نظرهای دریابندری درباره موضوعات مختلف اعم از فراز و فرودهای زندگی شخصی وی از جمله حضورش در موسسه انتشارات فرانکلین و فراز و نشیب فعالیت این موسسه، نگاه او به مقوله ترجمه و مهمترین ترجمه هایی که از وی و در روزگار وی منتشر شده است درج شده است. در کنار این مساله نگاه او به بایدها و نبایدهای زبان فارسی، داستان نویسی طنز و سینما نیز درج شده است. از مهمترین نویسندگانی که دریابندری در این کتاب به اظهار نظر درباره آنها پرداخته است می توان به دهخدا، جمالزاده، هدایت، چوبک، آل احمد، گلستان و علی محمد افغانی اشاره کرد.
وی در بخشی از این کتاب درباره نثر جلال آل احمد می گوید: من با نثر مقاله های جلال آل احمد هیچ موافق نیستم. یعنی نثری که در مقاله هایش می بینید، چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به اصطلاح چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به چیزی نیست که آدم آرزومند همه مثل آن بنویسند. شما تصور کنید که اکر نویسندگان ما بخواهند ادای آل احمد را در بیاورند به کلی چیز بی خودی می شود. البته یادم هست که خودش هم در جایی گفته بود این طرز خرف زدن را از یک نویسنده فرانسوی یاد گرفته. یعنی در واقع ادای او را در آورده. سلین، خیال می کنم. به هر حال زمانی از سبک آل احمد که معروف است، دو سه نفری تقلید می کردند ولی همه آنها پی کارشان رفته اند. یعنی الان دیگر کسی به نثر آل احمد توجهی ندارد. این خیلی طبیعی است. برای اینکه نثر مقاله های او نثر فارسی پاکیزه درست و حسابی نبود. به اصطلاح من درآوردی بود. اما به نظر من نثر داستان های آل احمد شایان توجه است. ”