نگاهی اجمالی به کتاب“ «اگر قصد دارید سوار قطار وحشت کارآفرینی شوید، حتماً در صندلی جلو بنشینید! شما در سفر زندگی خود با کتاب ماجراجویانه و جدید دارن هاردی همسفر هستید و این کتاب برای کسانی است که رویای رسیدن به تجارتی شخصی را دارند. بلیت خود را تهیه کنید.»
لحظه سوار شدن به قطار پرسرعت کارآفرینی همین حالاست و این یک انتخاب است. انتخابی که فقط شما انجامش می‌دهید. روبه‌روی باجه بلیت‌فروشی ایستاده‌اید. می‌توانید فرصت را غنیمت بشمارید و بلیت بخرید یا می‌توانید برگردید و آن‌جا را ترک کنید.
کتاب حاضر درباره یادگیری استفاده موفقیت‌آمیز از قطار هوایی پرسرعت کارآفرینی است. اگر کارم را درست انجام داده باشم تا پایان این کتاب سه اتفاق رخ می‌دهد:
شما بسیار سرسخت‌تر می‌شوید: به این حرف ایمان دارم. ابتدا باید به‌عنوان کارآفرین بدانید از مسیر پیش روی خودتان چه انتظاری دارید. تعارف نداریم. می‌خواهیم در برابر نه شنیدن، منفی‌بافی و تردید ایمن شوید. در طول راه وقتی با این موارد روبه‌رو می‌شوید، می‌خواهم به شما اطمینان بدهیم که بدون شک آن‌ها را مغلوب خواهید کرد.
مجهزتر به این سفر می روید: شاید کارآفرینی سفری هیجان‌انگیز باشد؛ اما در دنیای واقعی هم رخ می‌دهد. بنابراین به مهارت‌های واقعی نیاز دارید. باید دوره‌های فروش، رهبری و بهره‌وری را درباره چگونگی انجام دادن کارها سپری کنید.
بیشتر از هر زمان دیگری اعتماد به‌نفس خواهید داشت: همه با ترس آغاز می‌کنیم. همه ما به خود تردید داریم و در مسیر راه با سختی مواجه می‌شویم؛ اما همه کمک دریافت نمی‌کنیم. شما دریافت می‌کنید. شما فراتر از حد تصور خود قابلیت دارید و بعدها همانند من به این باور می‌رسید. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ هیچکس نمی‌خواهد برنامه‌هایش عقب بیفتد و کارهایش روی هم تلنبار شود؛ اما گاهی همه‌ی ما دچار آشفتگی و سهل‌انگاری می‌شویم و نمی‌توانیم برنامه‌ریزی منظم و دقیقی برای اهداف زندگی‌مان داشته باشیم. اگر این شرایط بیشتر اوقات به سراغتان می‌آید، کتاب سم‌زدایی دوپامین اثری آموزنده و راهگشا برای شماست.
همانطور که می‌دانید، زندگی در دنیای امروز پرسرعت است و این روند سریع و شلوغ می‌تواند به راحتی تمرکز و آرامش ما را برهم بریزد. به همین دلیل، حفظ تمرکز به یک توانایی کمیاب تبدیل شده که هرکسی از آن برخوردار نیست. اگر دقت کرده باشید ما در بسیاری از اوقات نمی‌دانیم که چرا دلشوره داریم و احساس بی‌قراری می‌کنیم. این حالات زمانی پررنگ‌تر هم می‌شود؛ درست زمانی که برای وظایف اصلی که موجب ایجاد پیشرفت به سمت اهدافمان خواهند شد آماده می‌شویم، مورد هجوم افکار پریشان و کارهای وسوسه‌انگیز دیگر قرار می‌گیریم.
در چنین شرایطی، ممکن است به هر عملی دست بزنیم؛ از گشتن زدن در شبکه‌های اجتماعی گرفته تا پیاده‌روی و وقت گذراندن با دوستان. دقیقاً همین زمان است که همه چیز جالب به نظر می‌رسد و آن کار مهم به تعویق می‌افتد. ”