گریز پانویسنده: آلیس مونرو

“ آلیس مونرو با انتشار کتاب گریزپا جوایز و افتخارات بسیاری را از آن خود کرد. نسخه‌ی اصلی کتاب دربرگیرنده‌ی هشت داستان کوتاه به‌قلم این نویسنده‌ی سرشناس کانادایی است که در هریک از آن‌ها یک شخصیت را در مرکز اثر قرار داده و به حواشی و وقایع پیرامون او می‌پردازد. از میان هشت عنوانی که در کتاب اصلی گردآوری شده‌اند، در اثری که اکنون پیش روی شماست سه داستان «گریزپا»، «حرمت‌شکنی» و «نیرنگ‌ها» را می‌شنوید. کارلا در بند ازدواجی نامناسب با همسرش کلارک قرار گرفته است. او به‌خاطر کلارک قید خانواده‌اش را زده است اما متوجه می‌شود که همسرش آنقدرها که فکر می‌کرد انسان مناسبی نیست. او به دنبال راهی می‌گردد تا خود را از شرّ این پیوند و حضور آزارگر کلارک خلاص کند. در داستان «گریزپا» با کارلا و چالش‌هایی که در زندگی شخصی خود دارد آشنا می‌شوید. در داستان دوم با عنوان «حرمت‌شکنی»، لورن، دختری جوان است که با زنی بزرگتر از خود به نام دِلفین آشنا می‌شود. اما این آشنایی تبعات نه‌چندان خوبی را برای لورن به همراه دارد. و در داستان سوم با نام «نیرنگ‌ها»، رابین دختری است که به‌خاطر بدشانسی و تفسیر نادرستی که از زندگی دارد، محکوم به تنهایی است. در هریک از این سه داستان با قلم جادویی آلیس مونرو به درون جهان شخصیت‌ها کشیده می‌شوید و لحظات التهاب و آسودگی را در کنار آن‌ها تجربه می‌کنید. ”

کمبودنویسنده: الدار سفیر

“ کمبود معنای فراگیر و گسترده‌ای دارد و می‌توان آن را به چیزهای بسیاری نسبت داد. اما در نگاه کلی، کمبود یعنی کم داشتن، یعنی پیشی گرفتن نیازها و خواسته‌ها بر داشته‌ها. همه ما درگیر کمبودهای گوناگونی هستیم؛ این کمبودها دست ما را می‌بندند و نمی‌گذارند به آنچه می‌خواهیم دست یابیم. برای شناخت کمبود و عمق و گستردگی آن این کتاب راهگشاست و نشان می‌دهد اثر کمبود بسیار فراتر از آنی است که تاکنون می‌پنداشته‌ایم. و همچنین برای مبارزه با کمبودهای فردی و اجتماعی راهکارهای چندی به ما نشان می‌دهد. این کتاب افزون بر آنچه ارائه کرده، خاطره‌های بسیاری از زندگی فردی و اجتماعی به یاد ما می‌آورد، ایده‌های بسیاری به ما می‌دهد، و می‌تواند جرقه اندیشه‌های بسیاری را بزند؛ نگاه متفاوت آن می‌تواند ما را به درک عمیق‌تری از کمبودهای اقتصادی و اجتماعی و حتی سیاسی و فرهنگی برساند. به دلیل تازگی مباحث، نویسندگان سخن خود را به زبانی ساده بیان کرده‌اند تا هم متخصصان و سیاست‌گذاران بتوانند از آن استفاده کنند و هم دیگر مردمان کنجکاو. امید است که هر دو گروه توجه لازم را به مسئله کمبود بکنند. ”