نگاهی اجمالی به کتاب“ «مانیتیسم شخصی» یک کتاب کوچک و جادویی است که تمام اسرار نیروی نفوذ ذهنی را فاش می‌کند. «پل ژاگو» در این کتاب نشان می‌دهد که چطور نفوذ مرئی یا نامرئی مانیتیسم می‌تواند تاثیرات عجیبی بر زندگی افراد بگذارد: زایا و پیش‌برنده یا نابودکننده و مخرب. با شناخت این قدرت درونی و کیهانی می‌توان کنترل خیلی از این اتفاقات را در دست گرفت و زندگی بهتری برای خود و اطرافیان ایجاد کرد.
مانیتیسم یا همان مغناظیسم و نیروی نفوذ ذهنی، پدیده‌ای است که در طول تاریخ علم، اندیشمندان، نگاهی دوگانه به آن داشته‌اند. برخی معتقدند مانیتیسم چیزی بیش از همان ایمان و اعتقاد قلبی نیست و گروهی دیگر هم معتقدند که چنین چیزی اصلا نمی‌تواند وجود داشته باشد. با این حال نمی‌توان منکر این واقعیت شد که نیرویی خارق‌العاده و ظریف از تمام کسانی که اطرافمان هستند، ساطع می‌شود. حتی کسانی که اعتقادی به این پدیده ندارند هم می‌توانند چیزهای جالب زیادی در این کتاب بیاموزند. به این ترتیب به قدرت تاثیر مانیتیسم در زندگی فردی پی می‌برند و می‌توانند از این قدرت در جهت رسیدن به خواسته‌ها و شروع زندگی متفاوت استفاده کنند. این نیرو می‌تواند تاثیری نامریی بر احساسات، افکار، رفتارها و حتی تصمیم‌گیری افراد داشته باشد. تاثیرات این نیرو، چه قوی یا ضعیف و چه جاذب یا دافع، بخشی جدایی‌ناپذیر از انرژی روحی و روانی هر انسان است. با شناخت این نیرو می‌توان انرژی‌های سرگردان در اطراف خود را شناسایی کرد و با آنها هماهنگ شد. افزایش نیروی مانیتسیم فقط برای جذابیت و رسیدن به خواسته‌ها و آرزوها نیست. با استفاده از این نیرو می‌توانید تبدیل به فردی قدرتمند و آسیب‌ناپذیر شوید که حتی دشوارترین شرایط هم نمی‌تواند شما را از پا درآورد. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب پرونده بالتیمور برای نخستین بار در سال 2015 منتشر شد. کتاب پرونده بالتیمور ادامه‌ی کتاب «پرونده‌ی هری کبر» است. در این کتاب مارکوس گلدمن، رمان‌نویس جوان بعد از حدود پنجاه سال با داستانی متفاوت برگشته است. او اکنون عاشق شده است و مشغول نوشتن سومین رمانش است. گلدمن در کتاب پرونده‌ی بالتیمور غرق در خاطرات کودکی عشق زندگی‌اش می‌شود و داستان گروه پسرانی را شرح می‌دهد که بر اثر یک اتفاق، ناگهان زندگی‌شان غرق در دروغ و حسادت و خیانت به هم می‌ریزد.
یکی از نکات جذابی که ژوئل دیکر در نگارش کتاب پرونده بالتیمور رعایت کرده است، تکه تکه و شکسته نوشتن داستان است. این سبک نگارش در کتاب‌های معمایی بسیار رایج است و به رمز‌آلودتر شدن داستان کمک می‌کند؛ عدم پیروی از یک خط زمانی ثابت ذهن خوانندگان را گیج می‌کند و به جذابیت کتاب می‌افزاید. استفاده از این فرآیند در کتاب‌های «فاکنر» بسیار مشهود است. البته عدم پیروی از خط زمانی در داستان را نباید با جریان سیال ذهن اشتباه گرفت. در سبک نوشتاری جریان سیال ذهن، نویسنده خواننده را در یک لحظه در چند مکان قرار می‌دهد، در حالی‌که در کتاب پرونده‌ی بالتیمور، ژوئل دیکتر تنها بازه‌های زمانی مختلف را بدون هیچ ترتیبی روایت می‌کند. ”