نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب وابستگی متقابل نوشته‌ی ملودی بیتی با موضوع خودیاری، روابط خانوادگی و بهداشت شخصی نوشته شده است. این کتاب اولین بار در سال 1986 منتشر شد و تا سال 2009 در 25 نوبت در آمریکا تجدید چاپ شد و بیش‌از 5 میلیون نسخه از آن در سراسر جهان فروخته شد. کتاب وابستگی متقابل به میلیون‌ها نفر در جهان کمک کرده تا رفتار بیمارگونه‌ی خود را در وابستگی متقابل ترک کنند.
ملودی بیتی در این کتاب استقلال فردی و ارزش‌های فردی را در قالب داستان های آموزنده، تفکرات و تمرین‌های این کتاب به مخاطب می‌آموزد و جهان پیچیده‌ی وابستگی متقابل را به یک نقشه ساده و قابل فهم تبدیل می‌کند. خواننده در نهایت به کمک مسیری که ملودی بیتی آن را نشان می‌دهد می‌تواند از وابستگی متقابل رها شود و به شادی و خوشبختی دست پیدا کند.
ملودی بیتی دربارهی محتوای این کتاب می‌گوید: «این کتاب دربارهی چگونه کمک کردن به شخص معتاد یا هرگونه افراط‌کار دیگر نیست، اما با مداوای شما احتمال بهبود معتاد نیز افزایش می‌یابد. کتاب‌های زیادی دربارهی کمک به معتادان وجود دارد، اما این کتاب به خطیرترین و ناشناخته‌ترین وظیفه‌ی شما می‌پردازد و آن اینکه شما برای بهبود خود چه باید بکنید». ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب مادام بوآری یکی از آثار شاخص گوستاو فلوبر، نویسنده‌ی فرانسوی است. مهستی بحرینی این کتاب را به فارسی برگردانده است. نوشتن این کتاب برای فلوبر پنج سال طول کشید و انگیزه‌اش برای نوشتن آن تنها پیشنهاد دوستانش بود. آن‌ها اثر قبلی فلوبر را خوانده بودند و موردپسندشان واقع نشده بود؛ بنابراین او را تشویق کردند در مورد یکی از اشخاصی که می‌شناسند یعنی «دلونه» داستان بنویسد. فلوبر هم این کار را انجام داد. دلونه در کتاب نقش دکتر را ایفا می‌کند و مادام بوآری همسر اوست. مادام بوآری مشهورترین کتاب گوستاو فلوبر است؛ اما خود فلوبر ترجیح می‌داد با آثار دیگرش او را بشناسند. آثاری مثل تربیت احساسات که از نظر اغلب منتقدان کتاب بسیار بزرگی است. شهرت مادام بوآری به این خاطر بود که برای اولین بار در مورد خیانت یک زن به همسرش نوشته شد و همان موقع هم مخالفان زیادی داشت. در این رمان ما تأثیر قصه‌های عاشقانه را بر ذهن و ایدئال‌های یک فرد می‌بینیم. مادام بواری قبل از آشنایی با همسرش رمان‌های عاشقانه‌ی بسیاری می‌خواند و همین قضیه تفکر او را در مورد ازدواج و هیجانات آن دگرگون کرده بود. او همان‌طور که زندگی در خانه‌ی پدری‌اش را ملال‌آور می‌دید، بعد از آن زندگی با همسرش که مرد بسیار سختکوش و تحصیلکرده‌ای بود، برایش ملال‌آور به نظر می‌رسید. او مرد رویاهایش را آرزو می‌کرد؛ کسی که حضور احساسی فوق‌العاده‌ای داشته باشد و او را به هیجان آورد و در عین حال همه‌جوره او را درک کند. بسیاری از بزرگانِ رمان‌نویسی مانند ماریو بارگاس یوسا، میلان کوندرا و جولین بارنز، این اثر را ستوده‌اند و آن را بزرگ‌ترین رمان نوشته‌شده تا به امروز می‌خوانند. ”